Shiningheart

~ BE the difference ~

 

JAARFEESTEN

Zoals de volle manen de cyclus van de natuur volgen, zo doen de Keltische jaarfeesten dat ook.













Overzicht van jaarfeesten volgens het Keltisch levenswiel:

21 december : Yule (midwinter)
2 februari : Imbolc
21 maart : Ostara (lentefeest)
1 mei : Beltane
21 juni : Litha (midzomer)
1 of 2 augustus : Lughnasadh / Lammas
23 september : Mabon (herfstfeest)
31 oktober : Samhain

(deze data kunnen jaarlijks iets verschillen)





Imbolc

Imbolc is het feest waarin de terugkeer van de vruchtbaarheid gevierd wordt. De levenskracht die in de winter gesluimerd heeft, keert weer terug.
Nu is de tijd om de grond symbolisch klaar te maken, de grote brokken klei die het zaaien zouden bemoeilijken uit de weg te ruimen. Een tijd van reiniging en opruimen van dat wat je nog hebt laten liggen.
Breng je huis, je geest en je leven op orde zodat je met een opgeruimd gevoel de lente in kunt gaan.
Je kan voor jezelf al nadenken wat je deze cyclus zou willen gaan zaaien, wat dat eventueel nog in de weg zou staan en hiermee aan de slag gaan.
Je hoeft nu nog niet zo actief te zijn om allerlei nieuwe dingen in gang te zetten; je hoeft er slechts over na te denken en vanuit een gevoel van rust vorm aan te gaan geven. Dit is ook een tijd voor geduld en diepgang.
© Anja - www.shiningheart.nl


 


Ostara

Ostara is het lentefeest en wordt ook wel de lente equinox genoemd. Op dit tijdstip staat de zon loodrecht boven de evenaar en is de dag en de nacht even lang. Na Ostara zijn de dagen weer langer dan de nachten en begint de zon weer te overheersen. Het licht wordt verwelkomd en er wordt afscheid genomen van het duister. 

Tijdens dit lentefeest wordt de vruchtbaarheid van het land gevierd. Het nieuwe leven is zich aan het ontkiemen onder de grond. Dit gebeurt ook in een ei en daarom wordt het ei symbolisch gebruikt voor deze vruchtbaarheid tijdens dit jaarfeest. Vroeger werden voordat men ging zaaien eieren op de akkers begraven om de vruchtbaarheid van het ei over te brengen op het land. Er werd van alles gedaan om het ontkiemen van het pas gezaaide zaad te stimuleren.
Het is de tijd van het jaar om open te staan voor verandering en ontwikkeling en nieuwe wensen en dromen na te streven.

 











Met Imbolc heb je al kunnen nadenken over wat je deze cyclus zou willen gaan zaaien en heb je symbolisch de grond ervoor klaar gemaakt. Nu is de tijd om ook daadwerkelijk je met de plannen voor deze cyclus bezig te gaan houden. Je kan de groeikracht van de lente gebruiken om je plannen te stimuleren en te versterken.
Dit zou je kunnen weergeven door middel van een ritueel. Hierbij kun je denken aan het begieten met water, branden van kaarsen, het maken van vuur, iets zo hoog mogelijk proberen te gooien terwijl je een wens doet en het springen ergens over. Volg hierbij altijd je gevoel. Met de juiste intentie kan je nooit iets 'fout' doen.
Je kunt voor de items die je wilt zaaien ook daadwerkelijk een zaadje in de grond stoppen. Dit moet je dan begieten en ook de dagen erna 'vertroetelen'. Je zou je zaaigoed op een gekleurd gekookt ei kunnen schrijven en dat op een prominente plek in huis neerzetten zodat je dagelijks aan je zaadjes herinnerd wordt. Als je oplet dat het ei zonder barsten blijft, kan je het zeker een jaar goed houden zonder dat het gaat stinken. Voor Ostara kan je het oude ei van het jaar ervoor in de grond stoppen. Het zou ook goed zijn om het lentefeest te gebruiken om te danken voor de hernieuwde levenskracht van de natuur en ook van jezelf. (Je maakt tenslotte deel uit van de natuur.)

© Anja - www.shiningheart.nl





Beltane

Met Beltane wordt de groeikracht van de natuur gevierd. Het is een vruchtbaarheidsfeest waarbij het gaat om het nieuwe leven dat zich voor onze ogen ontwikkelt. Het meifeest was oorspronkelijk een landbouwfeest waarbij de nadruk werd gelegd op de bevruchting van de gewassen. Een dankzegging voor de te verwachten overvloed van de natuur. De levenskracht van de natuur kan ook ons prikkelen om ons eigen zaaigoed een duwtje te geven dat het nodig heeft zodat de plannen vruchten zullen afwerpen.












De naam Beltane komt van het Ierse Bealtaine dat 'Bel-fire' (Bel-vuur) betekent, afgeleid van de God Bel. Bel is de Keltische God van licht en genezing. Hij wordt 'de schijnende' genoemd.
Beltane is dus het feest van vuur en luidt het begin van de zomer in. We vieren het huwelijk tussen de Godin en de God en de bloei van het leven.
Vaak worden er met Beltane grote vreugdevuren ontstoken waar men overheen springt om de vruchtbaarheid te vieren en af te dwingen. Hierbij kan er gebruikt worden gemaakt van negen soorten hout: eik, voor de god; berk, voor de godin; den, voor geboorte; wilg, voor de dood; lijsterbes, voor magie; appel, voor liefde; wijnstok, voor vreugde; hazelaar, voor wijsheid; meidoorn, voor reinheid.
Als je met iemand een jaar en een dag wil doorbrengen, kan je samen over het vuur springen.











Een ander gebruik is om een meiboom op te zetten. Dit is een paal (een boomstam) met daaraan rode en witte linten die door op een bepaalde manier om de boom heen te dansen in elkaar gevlochten worden.
Met Beltane wordt er uitbundig gedanst en is vooral een feest van gezelligheid.
© Anja - www.shiningheart.nl


  




Litha

21 juni is de langste dag van het jaar, de zomerzonnewende, ook wel Litha genoemd. Het is een magisch feest waarbij we stil staan bij de overvloed en uitbundige groeikracht van de natuur. De zon heeft het hoogste punt aan de hemel bereikt en alles staat in volle bloei. We gaan naar buiten om te genieten van alles wat de natuur ons te bieden heeft. Dit hoogtepunt van levenskracht kunnen we vieren door te dansen om vreugdevuren en plezier te maken met geliefden en zielsgenoten.









Als Beltane het voorspel is, is Litha het orgasme. Alles bereikt een hoogtepunt.

Tijdens dit uitbundige feest werd er vroeger veel geluid gemaakt om de boze geesten die de oogst zouden kunnen bedreigen te verdrijven. Nu nog grijpen we de gelegenheid aan om in de vroegte van de ochtend de zon op te trommelen.












De midzomervuren waren voor bescherming en geluk. Door over de vuren heen te springen, werd het geluk afgedwongen.
Het is een heilig feest. Een tijd voor genezing en wensen. Je kunt een wens doen terwijl je een bloem aan het water geeft.

Litha is een keerpunt in de cyclus. Ondanks dat deze langste dag vol overvloed, vruchtbaarheid en vreugde gevierd wordt, is het ook een overgang naar de donkere tijd van het jaar. Naast onze vreugde is bezinning ook op zijn plaats.

Net zoals in de natuur hebben onze ideeën de tijd gehad om te groeien en rijpen. Nu is het tijd voor daadkracht en uitvoering van onze plannen.
© Anja - www.shiningheart.nl




Lughnasadh / Lammas

In de nazomer is het tijd voor het eerste oogstfeest, ook wel Lughnasadh of Lammas genaamd.

Lughnasadh is een Keltische naam en betekent het treuren of herinneren van Lugh, de Zonnegod die op deze dag het leven achter zich laat ten behoeve van de oogst.
Lugh was in heel Europa de belangrijkste God van de Kelten. Lugh is ook bekend als 'de stralende'. Hij is de drievoudige God (passionele jongere, wijze koning, kalme oudere) van het licht, God van de elementen vuur en lucht.
Met Lughnasadh offert de God Lugh zichzelf op om het volgende jaar opnieuw geboren te kunnen worden. Door zijn versmelting met het geoogste gewas wordt in de volgende lente weer nieuw leven mogelijk gemaakt en kan de cyclus van zaaien en oogsten worden voortgezet.

Lammas is een Saksische naam en betekent 'broodmis', feest van het brood.

Lughnasadh / Lammas wordt traditioneel gevierd op de vooravond én de dag van 1 augustus. Op deze dag viert men de overvloed van moeder aarde. Als dank worden er ook offers gebracht.
Het feest staat in het teken van het graan. Het eerste graan dat geoogst werd, werd in vroegere tijden verwerkt in broden die ceremonieel geofferd werden om dank te zeggen voor de komende oogsten.
Een deel van het laatst geoogste graan werd vermengd met het zaaigoed om in de lente de levenskracht van de oude oogst op de nieuwe vegetatie over te brengen.












Nu de vruchten van het licht geoogst worden zodat de voorraden bijgevuld kunnen worden, is er een moment om te genieten van een welverdiende rust na gedane arbeid.
Het werk is nog niet helemaal gedaan maar het tempo wordt langzaam minder. We zijn nog steeds creatief en naar buiten gericht maar ondertussen kunnen we wel rustig genieten en trots zijn op wat we al bereikt hebben.
Ter voorbereiding op de komende donkere tijden waarin we zullen teren op de oogst van de zomer, kijken we terug naar het afgelopen jaar. We analyseren en evalueren.
Op deze dag kan je kijken naar de vaardigheden en talenten van jezelf en van anderen. Vergeet hierbij niet degenen te eren / bedanken die je erbij geholpen hebben.
© Anja - www.shiningheart.nl





Mabon

Mabon valt rond 23 september. Tijdens Mabon, ook wel de herfstequinox genoemd, is de dag net als met Ostara (de lente-equinox) even lang als de nacht. Licht en donker zijn met elkaar in balans. Na Mabon worden op het Noordelijk halfrond de dagen weer korter en de nachten langer.

Even in het kort over de naam 'Mabon'. Mabon is een Keltische God die voluit 'Mabon ab Modron' heet, wat betekent 'zoon van Modron (de moeder / de aarde)'. Hij werd geassocieerd met de zon. De mythe gaat dat toen hij 3 dagen oud was hij bij zijn moeder werd weggenomen waarbij zijn moeder in diepe treurnis verzonk. Met het verdwijnen van de zoon, verdwijnen ook de krachten van de zon.
Tijdens zijn ontvoering verbleef Mabon in een magische andere wereld en werd na verloop van tijd gered door een hert, raaf of merel, uil, adelaar en een zalm. Zijn licht leek gedoofd maar tijdens zijn gevangenschap heeft hij daar voldoende kracht en wijsheid vergaard om bij zijn terugkeer in de wereld de aarde te bevruchten met zijn licht en vreugde.














Mabon is een tweede oogstfeest, een oogst van groenten en vruchten. Met Lughnasadh is de oogst net begonnen en met Mabon zijn zo'n beetje alle vruchten van de arbeid geplukt. Het uitstallen van deze oogst symboliseert de overvloed die de natuur geschonken heeft in het vertrouwen dat het genoeg is om de winter te overbruggen.

Nu begint de tijd van minderen en terugtrekken. De energie zal steeds verder afnemen. We mogen ontspannen en uitrusten na al het werk dat verricht is. We mogen even stil genieten van onze 'rijkdom'. We nemen de tijd om tot onszelf te komen en naar binnen te kijken waarna we ons gaan klaarmaken voor de komende donkere tijd.

Tijdens dit oogstfeest sta je ook stil bij de in jezelf behaalde oogst en uit je je dankbaarheid ervoor. Wat is je gegeven, wat heb je volbracht en wat heb je ervoor gedaan of gelaten? Wat is een succes geweest en wat niet. Ook de dingen die niet succesvol waren, kunnen leerzaam geweest zijn en zaadjes voor een nieuwe cyclus achtergelaten hebben.

Het is een tijd om dingen af te ronden en op te ruimen. Schep voor jezelf de voorwaarden om je oogst de donkere periode te laten overleven.

Buiten ruimen we de spullen op en vervolgens richten we onze aandacht op binnen zodat we behaaglijk de winter door kunnen komen. Net zoals de natuur zich van bovengronds weer terugtrekt naar ondergronds, verruilen we ons buitenleven langzaamaan voor het binnenleven. Dit zowel buiten jezelf als symbolisch in jezelf.
© Anja - www.shiningheart.nl





Samhain

Samhain is het Keltisch nieuwjaarsfeest. Deze viering begint traditioneel bij zonsondergang op de avond van 31 oktober.
Het wordt ook wel het 'feest der doden' genoemd waarbij dierbare overledenen en voorouders herdacht en geëerd worden.
Tijdens Samhain zijn de sluiers naar de andere wereld heel dun waardoor het ook makkelijker is om ermee contact te leggen. Het is een geschikt moment voor divinatie. Naast een kijkje in het verleden kan er nu ook naar de toekomst gekeken worden.

De God Lugh die zich met Lughnasadh opofferde en op Mabon zijn reis naar de onderwereld begon, is met Samhain aangekomen.
De zwarte Godin heerst over de onderwereld. Zij beschermt de zielen van de overledenen, de slapende zaden die nog mogen rijpen voor de nieuwe cyclus en de dieren die in winterslaap zijn.

In de tijd van de Kelten maakten de druïden met Samhain op de hoogste heuveltop een groot vuur om de zon te bedanken voor de oogst. Men had van te voren de vuren in de huizen gedoofd en nam van dit grote vuur een gloeiende kool mee om daar thuis weer de haard mee aan te steken. (Ook symbolisch een nieuw begin.) Om dit kooltje te vervoeren, werd een raap of biet uitgehold. Deze raap of biet werd later door de nu traditionele pompoen vervangen.










Samhain wordt ook gezien als het laatste oogstfeest en is tevens een slachtfeest. In vroegere tijden werd dan het vee voor de winter binnengehaald en voor een deel geslacht om de winter door te komen. Om dank te zeggen werd het bloed over de akkers verspreid. Zo hoopten ze het volgende jaar ook weer een goede oogst te kunnen krijgen.
Ook de planten sterven nu af. Alles vergaat behalve het zaad dat de nieuwe cyclus in zich meedraagt.
En zo is dood een centraal thema met Samhain.

Dood is zowel een einde als een nieuw begin.
Om aan dit nieuwe begin te beginnen, dienen we ons terug te trekken in onszelf en krachten te verzamelen. Nu mag er ruimte zijn voor je onderbewustzijn, je fantasie en je intuïtie.
Wat je als ballast ervaart, kan je met Samhain achter je laten en de nieuwe ruimte die dat weer met zich meebrengt op gaan vullen met nieuwe plannen voor de toekomst. Je kunt alvast nieuwe mogelijkheden overwegen en bedenken wat je de nieuwe cyclus wilt gaan doen. Ook kun je nadenken over wat je hiervoor zou willen (moeten?) opofferen, waar je afstand van zal gaan doen of wat je laat afsterven in jezelf.
© Anja - www.shiningheart.nl






Yule

Yule, ook wel Joel, Midwinter of de Winterzonnewende genoemd, valt op 21 december en is de langste nacht (en de korste dag) waarbij de zon op het Noordelijk halfrond op het laagste punt staat. Na deze nacht neemt de kracht van de zon weer toe en wordt het elke dag weer iets langer licht.
Met Yule wordt de terugkeer van het licht gevierd. Het licht heeft de duisternis overwonnen.

Het Yulefeest komt oorspronkelijk van de Germanen en is later door de Kelten overgenomen. De Germanen kozen een groene boom uit die ze in brand staken ter ere van de God van het Licht om de terugkeer van het licht kracht bij te zetten. Dit feest duurde voor de Germanen 12 dagen.
Voor de Kelten waren bomen heilig en daarom staken zij ook geen levende bomen in brand. In plaats daarvan gingen ze groenblijvende bomen versieren.
De verlichting die we nu nog gebruiken in onze Yuleboom (kerstboom) komt daar vandaan.

In de Yulenacht worden de vreugdevuren van de nieuwe hoop ontstoken want na de terugkeer van het licht zal ook het nieuwe leven volgen.
Vuur heeft een transformerende werking. Vuur heeft een vonk van het goddelijke in zich wat na de winter de aarde zal bevruchten. De as van het verbrande Yuleblok (een groot blok eikenhout) werd dan ook gebruikt om met Imbolc over de akkers te strooien. De vruchtbaarheid van de eik werd niet vernietigd door het vuur maar getransformeerd in groeikracht waardoor in het voorjaar de planten weer zullen gaan groeien.
Als het Yuleblok eenmaal aangestoken was, moest het tot aan het einde van de Yuletijd blijven branden, dus 12 nachten lang. Een deel van het Yuleblok werd bewaard voor het volgende jaar om daar een nieuw blok weer mee aan te steken. Dit symboliseert het eeuwige vuur.











Koning Eik staat symbool voor de groeikracht van de natuur en Koning Hulst voor de afbrekende kracht van de natuur. Het wordt gezien als een symbolische strijd tussen licht en donker. (Zij vullen elkaar echter aan en vormen het evenwicht dat wij nodig hebben.) Met Yule staat Koning Hulst aan het toppunt van zijn kracht. Maar hij heeft zijn tijd gehad en moet na Yule het veld ruimen voor Koning Eik die tot aan Litha (Midzomer) mag regeren.

Het is een tijd van inspiratie, vooruit kijken, een nieuw begin en uitgelatenheid. De uitbundigheid wordt vorm gegeven door alle versieringen in huis.
Toch mogen we in deze tijd nog rustig aan doen en nieuwe krachten verzamelen voor de komende lente.

Yule leent zich heel goed voor een ritueel om zaken die al enige tijd vastzitten in beweging te brengen. Je kunt hiervoor een voorwerp wat verband houdt met de zaak in het midden van de cirkel leggen. Dan loop je zelf driemaal tegen de klok in de cirkel rond. Hiermee geef je aan dat je oude energie, dat wat stagneert, achter je wilt laten. Daarna neem je het voorwerp in de hand en loopt er drie maal de cirkel mee rond, dit maal met de klok mee. Hierbij bouw je nieuwe energie op en geef je aan dat je iets weer in beweging wilt zetten.

Een ander ritueel is een briefje met drie wensen aan een wenstak hangen met een rood lintje. Op dat briefje schrijf je een wens voor jezelf, een wens voor iemand die je heel dierbaar is en een wens voor de wereld. Deze tak kun je in de Yulenacht verbranden. De rook neemt dan de wensen mee naar de God en de Godin.
© Anja - www.shiningheart.nl





Alle teksten en gedichten op deze site zijn van eigen hand en mogen niet zonder toestemming en bronvermelding elders gepubliceerd worden.

© copyright 2005 - 2024 Anja - alle rechten voorbehouden